Jan verhuurt een kamer aan Yasia
Ik vind het fijn als er geluid is van iemand anders in huis.
Jan (82) woont in een licht huis met een mooie tuin in de wijk Groenewoud. Tweeënhalf jaar geleden overleed zijn vrouw. Vrij snel daarna besloot Jan een deel van zijn huis te verhuren, op dit moment aan Yasia, uit Oekraïne. Deze hospitaverhuur bevalt Jan goed. ‘Ik vind het fijn, de geluiden van iemand anders in huis. En het contact. Je komt elkaar tegen, maakt een praatje. En natuurlijk is het fijn om te weten dat ik iemand kan bellen, als er eens iets is.’
Als ingenieur bij Philips verhuisde Jan vaak, totdat hij voor zijn werk in Nijmegen terechtkwam. ‘Philips wilde graag dat ik dicht bij mijn werk woonde. Ze vonden lang reizen zonde van de tijd. In Nijmegen huurden we eerst twee maanden iets anders, totdat we eind 1985 in dit huis kwamen wonen. Ons zevende huis, waar ik al veertig jaar met veel plezier woon.’
Verhuizen of verhuren?
In de maanden voor haar overlijden voerden Jan en zijn vrouw gesprekken over de vraag of hij er straks wel zou kunnen blijven wonen. ‘Het was vooral mijn vrouw die daarover begon. Ik heb een beroerte gehad, en mijn rechterbeen werkt niet meer zo goed. Zij kon tot ze ziek werd altijd veel meer dan ik. Ze wilde zeker weten dat ik het aan zou kunnen, en dacht dat dat misschien beter zou gaan in een ander huis.’
Toch besloot Jan toen te blijven. Eerst omdat hij zag dat het zijn vrouw stress opleverde. ‘Ik vond nadenken over verhuizen het stomste wat we konden doen met onze laatste tijd samen. Ik dacht: straks heb ik nog alle tijd als ik wil verhuizen. Nu je er nog bent moeten we gewoon leven zoals we altijd leefden.’ Na het overlijden van zijn vrouw koos Jan uiteindelijk voor verhuren, in plaats van verhuizen. Vooral omdat hij zo geniet van het tuinieren. Zo lang dat nog gaat, wil hij dat blijven doen.
Hospitaverhuur: zo geregeld
Omdat hij zelf in het huis blijft wonen, gaat het in Jans geval om hospitaverhuur. Hij biedt zijn kamers aan via het platform Hospi Housing. Volgens Jan was het zo geregeld. ‘Ik had wat moeite om de foto’s erop te krijgen. Die had ik met mijn mobiel gemaakt, en kwamen op de site steeds op de kop. Uiteindelijk hebben mijn kleinkinderen geholpen om dat in orde te maken. Verder hoefde ik alleen maar een paar dingen te beschrijven over het huis en de kamers.’
Bij Hospi Housing kun je als verhuurder ook terecht voor advies, of voor hulp bij het zoeken naar een geschikte huurder. Jan had dat laatste niet nodig. Hij leest zelf de reacties die via het platform binnenkomen, en kiest dan met wie hij wil kennismaken. Want dat vindt hij wel belangrijk, voordat hij iemand in zijn huis laat wonen. ‘Ik heb de vorige huurster en ook Yasia, de huidige huurster, allebei ontmoet, voordat we een contract afsloten.’
Aan het huis zelf hoefde Jan niets aan te passen. Zijn eigen slaapkamer is beneden, met een eigen badkamer. Huurster Yasia heeft boven twee kamers, en ook een eigen douche en wc. De keuken delen ze. Daar hoeft Jan nauwelijks aan te wennen. ‘Ik kom uit een gezin van negen kinderen. Voor mij is het heel normaal om de ruimte te delen. Trouwens, in de keuken komen Yasia en ik elkaar nauwelijks tegen. En als dat wel zo is, ook prima. Soms vraagt Yasia: “ik heb soep gemaakt, wil je ook wat?”’
Het voordeel van huurders in huis
Voor Jan is dit contact het grootste voordeel van het verhuren van kamers. ‘Ik vind het fijn dat ik dagelijks een praatje kan maken. Dat contact mis je als je zo lang getrouwd bent geweest als mijn vrouw en ik. Ik had er nooit over nagedacht hoe het leven zou zijn, als ik weer alleen zou zijn. Ik vind het fijn als er geluid is van iemand anders in huis.’
Volgens Jan zijn de regels voor hospitaverhuur niet ingewikkeld. ‘Ik hoefde geen vergunning aan te vragen. Wel heb ik de verhuur gemeld bij mijn verzekering.’ Ook heeft Jan het standaard huurcontract van Hospi Housing goed gelezen. Daarin staat onder andere dat bij hospitaverhuur de eerste negen maanden gelden als proeftijd. In die tijd heeft een huurder nog geen huurbescherming. Maar, als de eerste negen maanden voorbij zijn, geldt die automatisch wél.
Jan houdt daar rekening mee in de verhuur van zijn kamers. ‘Het is goed dat die huurbescherming er is, natuurlijk, maar ik denk aan mijn eigen situatie en aan mijn kinderen. Ik word een dagje ouder. Als ik ooit toch zou moeten verhuizen, of wanneer ik overlijd, wil ik dat mijn kinderen met het huis kunnen doen wat zij willen, zonder gedoe met een eventuele huurder. Voor mij als verhuurder geldt een opzegtermijn van drie maanden. Ik zeg de huur op, voordat de proeftijd van negen maanden erop zit. Dan gaan die drie maanden in. Mensen huren daarom bij mij maximaal een jaar.’
Bij hospitaverhuur bepaal je dus zelf wat voor jou belangrijk is, en ook wat je niet wilt. Afspraken die je daarover maakt met de huurder kun je bijvoorbeeld in het huurcontract opnemen. Dat vond Jan trouwens niet nodig. Zijn belangrijkste tip? ‘Maak je vooral niet te druk, kijk gewoon aan hoe het gaat. In het begin dacht ik nog wel eens: hoe moet ik dit doen, of dat? Misschien heb ik geluk gehad, maar in de praktijk valt het allemaal enorm mee.’
Tevreden huurder
Huurster Yasia is in ieder geval blij dat ze na een zoektocht van meer dan een jaar woonruimte vond. En dat zij en Jan dezelfde verwachtingen hebben van het samenleven. ‘Jan en ik begrijpen elkaar, ik denk dat onze karakters goed bij elkaar passen. Ik voel me helemaal thuis en welkom. Het is hier rustig, beter dan bijvoorbeeld een studentenhuis. De kamers zijn mooi, voor een goede prijs. En we hebben een fijne tuin. Ja, ik voel me hier echt op mijn gemak.’